تاثیر وراپامیل وریفامپین برغلظت آیورمکتین در سرم و مایع مغزی- نخاعی سگ

با توجه به اهمیت آیورمکتین به عنوان داروی ضد انگل کلینیکی، شناخت تداخل این دارو با سایر داروها، ضروری به نظر می رسد. در مطالعه حاضر، تداخل اثر ریفامپین به عنوان القاءکننده و وراپامیل به عنوان مهارکننده ی گلیکوپروتئین پی، بر غلظت سرمی و مایع مغزی نخاعی آیورمکتین در سگ ارزیابی گردید. در یک گروه از سگ ها آیورمکتین به تنهایی (با دوز2/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل عضلانی) تزریق شد. و در دو گروه دیگر از سگ ها، ابتدا وراپامیل یا ریفامپین به صورت خوراکی تجویز شد، سپس آیورمکتین با دوز فوق تزریق گردید. نمونه های خون در 1، 2 و 3 ساعت و نمونه ی مایع مغزی- نخاعی در یک ونیم ساعت بعد از تزریق آیورمکتین اخذ گردید. مقدار آیورمکتین در سرم و مایع مغزی نخاعی به روش hplc اندازه گیری شد. غلظت آیورمکتین در نمونه سرم ساعت دوم، نسبت به ساعت اول و سوم کمتر بوده است که در هر سه گروه این وضعیت مشاهده شد، اگرچه در گروه دریافت کننده ریفامپین میانگین غلظت آیورمکتین بالاتر بوده است. آیورمکتین در مایع مغزی نخاعی، فقط در گروه دریافت کننده وراپامیل شناسایی شد. با توجه به مطالعه حاضر به نظر می رسد که وراپامیل غلظت آیورمکتین را در مایع مغزی نخاعی در سگ های سالم افزایش می دهد که شاید در شرایط بیماری یا مسمومیت این تداخل اهمیت بالینی پیدا کند.